Met een nieuwe uitdaging weer terug naar Nederland, na 6 maanden op Saparua.
Er volgde vele bijeenkomsten met Molukse gemeenschappen in Nederland. De praktijk om mensen te mobiliseren is weerbarstig.
Na 6 maanden Nederland weer terug naar Saparua. Opnieuw voor 6 maanden. Verder met de opgedane kennis. De samenwerking met Indonesian Diaspora Network, The Netherlands is geformaliseerd. In November is ook de samenwerking met de GPM geformaliseerd. Dat gebeurde met het bestuur van de Klasis GPM Pulau Pulau Lease tijdens de sidang Klasis in Hulaliu. Cak Sapulette was toen de voorzitter, nog steeds een groene vriend. Hieronder de presentatie met veel info en beelden.
Bezoek van de Nederlandse ambassadeur in Ambon. Marco van der Vorst nodigde me uit om mee te gaan. De ambassadeur liet weten dat het afvalprobleem naar zijn idee niet de verantwoordelijkheid is van een ambassade.
Ook op Ambon, kwam ik in contact met duikscholen. Duikers zijn al jaren aan het waarschuwen dat de Molukken haar unieke riffen dreigt te verliezen. Dit is het strand waar 3x per dag duikers nog steeds aan Muck diving doen. Dat kan op een paar plekken ter wereld. De baai van Ambon is zo’n plek. Nog wel, het wordt met de dag minder.
Op Saparua waren we bezig om de gemeenschap in beweging te krijgen. Hoe vind je samenwerking met niet alleen de kerk, maar ook met de overheden, winkeliers, moskee, scholen en bewoners? Het monument van Pattimura werd de locatie om op te focussen. Pattimura (Thomas Matulessy) is een nationale volksheld die in 1817 op het strand Waisisil slag leverde tegen de VOC. Datzelfde strand was een dumpplaats voor afval geworden. Illegaal dumpen gebeurt op alle eilanden en elke dag. Uiteindelijk belandt het in zee en in de mangrove bossen, de kraamkamers van zeeleven.
Max Wattimena bracht me in contact met Heka Leka, een organisatie die zich sterk maakt voor verbetering van het onderwijs in de Molukken. Intussen zijn ze aangestoken met het groene virus. Samenwerken is niet populair in de Molukken, vertelde de voorzitter Stanley Ferdinandus. Hij kwam met voorbeelden van hoe samenwerking juist niet tot bundeling van krachten leidt maar tot versplintering; “ikan makan ikan”, “vis eet vis”. Het gemeenschappelijk doel is vaak niet leidend in de NGO-wereld. Wel de persoonlijke belangen, zo maakte hij me duidelijk. Een wijze les.
Ontmoeting in de kroeg met James Abrahamsz, (docent universiteit Pattimura) Bas Wurlianty (vertegenwoordiger WWF in de Molukken) en Tony Manusama. (freelancer) Allemaal zagen we de bedreigingen door plastic afval met de ‘one-drink cups’ als een van de grootste oorzaken.
